Kraambezoek en een flinke treinreis

Donderdag 20 oktober, nadat we lekker beetje hadden uitgeslapen en rustig waren opgestart met ontbijtje op bed, was het rond 12.30 tijd om naar de bus te gaan. Dit was namelijk de dag dat we ons nichtje in het echt mochten bewonderen. Ik moet wel zeggen dat het er daar een beetje anders aan toe gaat dan bij ons in Nederland. Chen-Rutzen, ze noemt zich ook wel Lucy, is via keizersnee bevallen van haar dochter Sarah. Zhe-Han had ons gevraagd na te denken over een Engelse naam, een hele eer!! Sara betekent, vorstin, prinses, en uiteraard een Bijbelse naam. Wat bijzonder om haar dat mee te mogen geven.

Lucy lag in een klein kamertje, bed kon er precies in en er zat een klein toilet en er was net ruimte voor een tweede bed. Sara lag op de kinderafdeling. Je kon haar drie keer per dag een halfuurtje zien en het betekende letterlijk alleen zien, want ze lag achter glas en blijkbaar was het niet de gewoonte om haar even vast te kunnen houden. Zelfs haar vader niet. Toen we Lucy vroegen of ze vandaag haar dochter al had gezien, vertelde ze gisteren. Tjonge zou er toch niet aan moeten denken! Ze gaf dus niet eens zelf borstvoeding. Wat zijn we toch verwend met onze luxe kraamsuites en gewoon je kindje bij je op de kamer en gelijk de zorg volledig te mogen doen. Nu was het wel zo dat Lucy nog best wat pijn had, dus we hebben geprobeerd haar niet te veel te laten lachen:- Zaterdag hopen ze met z’n drieën naar huis te kunnen en echt te kunnen gaan verbinden met kleine Sarah.

Goed uiteraard daarna met elkaar heerlijk uit eten geweest. Is inmiddels beetje de gewoonte als we elkaar ontmoeten. Dit keer echt luxe, vijf gangen en voor je je bord leeg had was de volgende gang er al dus tegen de tijd dat mijn hoofdgerecht kwam, de vierde gang, kon ik het nog amper kwijt. Mama en Zhe-Han vertelde dat het voor de verjaardag was dus wij dachten eigenlijk ter ere van de geboorte van de kleine. Toen wij na de vierde gang een klein cakeje kregen, bleek het om Simeon’s verjaardag te gaan. Hahaha wat hebben we gelachen. Uiteraard heb ik even in het Nederlands gezongen, tja we zijn nu eenmaal beetje rare Hollanders. Simeon heeft zijn kans gegrepen om zijn artistieke kunsten ten toon te spreiden, zoals u kunt zien op de foto. De ober keek wel een beetje raar op, maar kon er wel om lachen!

Oh ja vergeet ik bijna te vertellen… Zhe-Han heeft even goed geoefend met die moeilijke Nederlandse namen. Aangezien Simeon al een Chinese naam heeft: ‘Chi-peng’ leek het ons een goed voorstel dat ze er voor mij ook één zouden verzinnen. We hebben namelijk Zhe-Han ook een Engelse naam gegeven: Rambo en mama: Rachel. Maar goed uiteindelijk kwamen ze op: ‘Liya’. De betekenis schijnt te zijn: beautiful and elegant. Nou daar mag ik best trots op zijn!

Rond 20.30 uur waren we weer in het appartement en toen was het toch echt tijd om onze tassen te pakken :( Toch wel raar idee dat de laatste week er al weer aankomt. Persoonlijk moet wij ook wel zeggen dat we Taipei een beetje gezien hebben en wel toe zijn aan een andere omgeving. Op naar Taitung dus. De familie (uit Taiwan :) ) verklaarde ons gisteren een beetje voor gek omdat het momenteel best slecht is daar vanwege een tyfoon, maar ja trein en hotel zijn nu eenmaal geboekt dus we gaan ervoor. Vanmorgen bleek op accuweather dat de tyfoon aardig om het eiland heen is gedraaid dus we gaan van het positieve uit en hopen op nog een paar mooie dagen.

Terwijl ik zit te schrijven zitten we in de trein. Pff zeven uur, oeps we dachten iets korter. We stoppen in praktisch elk plaatsje langs de oostkust maar kijken onze ogen uit! Wat mooi om de omgeving te zien veranderen en de vele rijstvelden en bergen. Zelfs langs de zee gereden, erg bijzonder. Eigenlijk overal waar we met openbaar transport hebben gereisd, mochten we niet eten en drinken, blijkt dus nu wel het geval. Wij hebben alleen drinken en paar crackers en dus een reis van 7 uur. Gelukkig konden we hier een maaltijd kopen, maar daar werden we achteraf gezien niet zo blij van. Maar goed, rijst is in ieder geval lekker en magen zijn redelijk gevuld.
Simeon wordt inmiddels beetje onrustig en weet na bijna zes uur niet zo goed meer hoe hij moet zitten. Gelukkig is er de uitvinding van muziek, dat houdt hem redelijk op zijn plaats :p. Tja in het vliegtuig hadden we filmpjes, maar dat is hier niet aan de orde.

Oh ja moet ik natuurlijk wel even vertellen van mijn toilet avontuur. Hier in Taiwan kom je veelal het plasputje in de grond tegen, dus geen toilet, maar tot nu toen had ik altijd nog de keus. In de trein bleek dit helaas een ander verhaal, alleen een plasschuitje. Wat een ramp, dit gaat mij zeer slecht af. Vele houdingen uitgeprobeerd! Toen ik het bijna op wilde geven, lukt het gelukkig toch. Nu maar niet te veel meer drinken zodat ik het op dit moment nog 1,5 uur uit kan houden tot we in Taitung arriveren.

Het laatste stuk van dit verslag zit ik heerlijk zittend op een luxe kingsize hotel bed. Rond 18.15 zijn we ingecheckt. Het was even zoeken naar de juiste bus, maar na kennismaking met iemand uit Singapore en USA, waardoor we eindelijk goed Engels met iemand konden spreken ging het snel de goede kant op. Gelukkig weten we inmiddels aardig hoe het openbaar vervoer hier in Taiwan werkt. Gelukkig zitten we dicht bij een drukke winkelstraat dus duurde niet lang voordat we goede maaltijd konden fixen. Het weer is hier klam en warm, maar droog. Het schijnt dat we net na de tyfoon hier zijn gekomen, dus best dankgebed waard zou ik zeggen.

Wij gaan de nodige kaarten doorlezen om plannen te maken voor de komende dagen. Houden jullie op de hoogte ;)

Groetjes